برادران گرامی، اکنون یک حقیقت دقیق را برایتان بیان می کنم. از نشانه های قبول روزه و نماز این است که نپرسی آیا روزه یا عمل من قبول شده است؟ آیا نماز شبم در رمضان قبول شده است؟ آیا بهتر نیست بپرسی نشانه های قبول شدن چیست؟ از نشانه های قبول شدن روزه و نماز این است که حالت بنده پس از روزه از حالتش قبل از رمضان بهتر باشد. اگر در عبادات، رفتارها و پایبندی ات پس از رمضان نسبت به قبل از رمضان تغییر ایجاد شد، بدان و مطمئن باش که خداوند روزه ات را قبول کرده است و اگر به حالت پیش از رمضان برگشتی مطمئن باش که خداوند روزه ات را قبول نخواهد کرد.

توبه نصوح را باید پس از رمضان برای تمام گناهان رعایت نماییم.

اراده ی اینکه حال ما پس از رمضان بهتر از پیش از رمضان باشد و هر کس پروردگارش را در رمضان شناخته است اما در سایر ماههای سال نشناسد، زیان دیده است.

یکی دیگر از نشانه های قبول این است که انسان این ترس را از خدا داشته باشد که مبادا قبول نشود. سیدنا علی رضی الله عنه می گوید: «اصحاب پیامبر نسبت به قبول شدن عمل بیشتر از خود عمل توجه داشتند» مهم این است که خداوند آن را قبول کند. اگر نگرانی خوبی درباره ی قبول شدن عمل خود داشته باشی از کسانی خواهی بود که در رمضان رستگار شده است. مهم قبول است. بنابراین خداوند فرموده است:

﴿  إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (27)  ﴾

﴿ خداوند تنها از پرهیزگاران قبول می کند ﴾

[ مائده ]

برادران گرامی، نکته ی آخر اینکه باید خداوند را سپاسگزار باشیم که رمضان را روزه گرفتیم و نماز خواندیم و توفیق انجام روزه و نماز را یافتیم، چراکه بسیاری از مسلمانان از این عمل بزرگ محروم مانده اند.