Haccetmeye gücü yeten kişi kel, ayakları çıplak, izarına sarınmış olarak Kâbe’ye gider. İnsanlara gösterdiği, çoğu zaman maddi durumunu, toplumsal rolünü veya yüksek makamını ifade eden kıyafetlerinden arınmış ve soyutlanmıştır.

Hacı elbiselerini çıkarır, bununla birlikte mal, mevki ve yöneticilik maskelerini de çıkarır. Tavaf etmek ve say yapmak için Kâbe’ye gelir. Milletini yüceltmek ya da işini öne çıkarmak için herhangi bir imkân bulamaz.  Orası zengin ve fakirin, sultan ve korumanın, güçlü ve zayıfın beraber tavaf ettiği tek yerdir. Mescid-i Haram’da insanların arasındaki tüm farklar ortadan kalkar. Varlıklar arasında eşitlik gerçekleşir ve aralarında hiçbir üstünlük kalmaz. Sadece takva bakidir. Zira Allah Teâlâ şöyle buyurur: 

(( إن أكرمكم عند الله أتقاكم )) 

“Allah katında en üstününüz en takvalı olanınızdır.”

Soyutlanma ve Eşitlik / Haccın bariz iki özelliğidir. Hacının o yüksek makamı sarsılır, kalbi huşu ile gözleri yaşla dolar, dua ederek, yalvararak, tövbe istiğfar ederek Allah’a yönelir. Oradaki kalabalık güruhu görür. Kefene benzeyen kıyafetleriyle insanlar dikkatini çeker ve bu durum ona kıyamet gününü hatırlatır. Çünkü insanlar Âlemlerin Rabbi olan Allah’a gerçek manada yönelirler. Hac ahiretten önceki yolculuktur ve hacceden kişiye son yolculuğu hatırlatır.