برادران ارجمند، با درسی جدید از دروس ای کسانی که ایمان آورده‌اید هستیم. آیه‌ی امروز:

﴿ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11)﴾ ﴾

﴿ «اى مؤمنان، گروهى، گروهى ديگر را مسخره نکنند، چه بسا كه [آنان‏] از اينان بهتر باشند و نه زنانى، زنانى ديگر را مسخره کنند، چه بسا كه [آنان‏] از اينان بهتر باشند و عيب همديگر را مجوييد و همديگر را به لقب‌هاى زشت مخوانيد. فسق بعد از ايمان بد رسمى است و كسانى كه توبه نكردند، اينانند كه ستمكارند.» ﴾

[ ( سوره‌ی الحجرات) ]

ای برادران، معیارهایی نزد خدا وجود دارد. معیارهایی که خداوند برای ارزشیابی انسان‌ها دارد با معیارهای مردم برای ارزشیابی انسان‌ها فرق دارند. به خاطر فاصله‌ی بین این دو معیار این بیماری های روانی، مثل تمسخر، خودبرتر بینی،  تکبر، غیبت و سخن چینی به وجود می‌آیند. معیارهایی وجود دارند که قرآن کریم آن‌ها را برای ارزشیابی انسان‌ها اتخاذ کرده است و معیارهایی وجود دارند که مردم آن‌ها را برای ارزشیابی انسان‌ها اتخاذ کرده‌اند.

قرآن تنها دو معیار را تعیین کرده است: معیار علم و معیار عمل.

تو با علم و عملت نزد خداوند ارتقا پیدا می‌کنی، اما مردم معیارهای دیگری دارند. مردم ثروتمندان را تجلیل می کنند و نیرومندان را بزرگ می‌دارند.

پس حقیقت اول این است که موفقیت و تیزهوشی آن است که معیارهای تو با معیارهای قرآن منطبق باشد.